A variedade e riqueza de acepcións que ten noso CARALLO, son case ilimitadas. O mesmo vale para engrandecer que para denigrar; para dicir que é bo como para o contrario; pode expresar cansazo, resignación, riso e unha infinidade de estados de ánimo segundo o contexto da frase en que está insiro.Vexamos uns cantos exemplos:
RESIGNACIÓN: Ai que carallo!
INDIGNACIÓN: Que carallo!
MOFA: Bo, carallo, bo!
DESPLANTE: Vai ou carallo.
INQUISITIVO: Que carallo é?
CONTRARIEDADE: Tócache ou carallo.
CANSAZO: Déixate de caralladas.
OFENSA: Iste carallo é parvo.
TEMPERANZA: Cálmache, carallo!
AMEAZA: Ven, carallo, ven.
NEGACIÓN: Non, carallo, non.
NEGACIÓN ROTUNDA: Nin carallo nin nada.
XURAMENTO: CÁGOME non carallo!
IRA: Cágome non carallo, ¡carallo!
GABANZA: É un home de carallo.
DÚBIDA: OU carallo vintenove.
ESTRAÑEZA: Pero que carallo pasa?
DESOBEDIENCIA, DESPREZO: Pásame por debaixo do carallo.
ANIMOSO: Dalle, carallo, dalle.
CAPRICHOSO: Salíume do carallo.
CUALITATIVO: Non vale un carallo.
VALORATIVO: Róncalle ou carallo.
FATALIDADE: Ten carallo a cousa...!
ESGOTAMENTO: Xa estou ata ou carallo.
PICARDÍA: OU caralliño.
METEOROLOXÍA: Fai un tempo do carallo.
DISTANCIA: Non quinto carallo.
En moitas ocasións emprégase como muletilla conversacional, comodín de frases longas, ou de situacións apuradas:
Entón chegou ou Pepiño, e unha servidora díxolle:-Carallo, Pepiño, que carallo fas aquí?
Algunhas palabras derivadas:
CARALLAZO: Contrariedade, golpe.
CARALLADA: Juerga.
CARALLETE: Interxección.
CARALLEAR: Andar de juerga.
CARALLÁN: Bromista.
CARALLUDO: Denota calidade.
CARALLÓN: Denota calidade ou lonxitude.
ESCARALLADO: Roto, dislocado.
ESCARALLADIÑO: Esgotamento.
ESCARALLACIÓN: Colmo.
ESCARALLAR: Estragar e tamén equivale a morto de riso.
ESCARALLANCIA: Punto de menopausa.
